O matko!

Witam Wszystkich Zewsząd.

Andrzejkowy dzień nastał, a ja w tak zwanym lesie ze wszystkim.... Już się zastanawiałam , czy nie odwołać świąt, ale Jasiek się nie zgodził, bo to przecież jego pierwsze święta w naszym domu:))
Mój pokój wygląda jak pole bitwy. M. biega po mieszkaniu ze szczotką i odkurzaczem, a ja śmiecę na potęgę i przysięgam, że złośliwości w tym nie ma nijakiej, tylko narzędzia pracy zmieniają mi się jak w kalejdoskopie, raz szydełkiem będąc, raz pędzlem, a niekiedy maszyną do szycia, albo i imadłem.

Zachciało mi się płatków śniegu, więc wyciągnęłam szydło z worka (oj przeleżało wieki w tym worku) i z pomocą Bagragi kochanej  wymodziłam dwie sztuki, coby się przekonać , czy z szydełkiem jest jak z pływaniem. Zdecydowanie pływam lepiej :))

No dobra, wiem o co idzie, więc wróciłam do innych przedsięwzięć, ale zdjęć nie będzie, bo mam w domu ciemno, jak w literackiej, piwnicznej izbie.

No i decyzyjnie coś u mnie słabo......

- Jasiu, to w jakim kolorze mają być dekoracje, bo już sama nie wiem - zwróciłam się do kota, który kolejny raz wskoczył  na zabałaganiony stół, centralnie mierząc łapką w mokrą od kleju podkładkę.
- Mnie nie pytaj, chyba, że chcesz o pierniczkach pogadać - usłyszałam w odpowiedzi, zbierając w pośpiechu wszystkie mokre przedmioty ze stołu..
- Nie o pierniczkach, tylko o kolorach chcę rozmawiać, skup się kocie - zażądałam kategorycznie, rozstawiając maszynę do szycia.
- Będziesz warczeć? - Jasiek zmienił temat i zainteresowany urządzeniem, rozłożył się na stole.

- Będę, złaź  - próbowałam odsunąć kota, ale nic z tego nie wyszło, Jasiek rozsiadł się i przymierzał do obgryzania kabli.
- Takich czarnych sznurków jeszcze nie próbowałem - tłumaczył i na serio sięgał po przewody.

   
- Jasiek! Zostaw! Prąd cię kopnie, kopnięty kocie!-  zdenerwowałam się i sprawdziłam, czy maszyna nie jest przypadkiem podłączona. Nie była.
- O co ci chodzi? Nie psuj zabawy! - Słodki koteczek trzymał kolejny kabelek w łapach i brał się za gryzienie.

- Jasiek, zlituj się, zostaw tę maszynę, ja tu pracuję - jęczałam bardziej bezradna niż zła wobec tych kocich pomysłów - miałeś mi pomóc wybrać dekoracje...
- O matko!- tym razem jęknął Jasiek i spojrzał na mnie niebieskimi oczętami, niewinnie i bezbronnie -  co ty za problemy masz jakieś? Przecież to wszystko jedno w jakim kolorze będą święta i weź sobie tą swoją maszynę do warczenia, bo te kable niesmaczne, tylko najpierw powiedz, kiedy te pierniczki pieczemy?!?!

- Taa, pierniczki....  - westchnienie, jakie wydobyłam z siebie musiało zastanowić kosmatego łakomczucha, bo wszedł mi na kolana i  zamruczał ugodowo.
-  Białe byłyby fajne, pasują mi do futerka. Coś wymyślisz, a ja idę poćwiczyć kolędy - zakończył zeskakując na podłogę. 
- Hmmm... białe... no może... , ale trochę czerwonego też dodam - powiedziałam bardziej do siebie niż do Jaśka i włączyłam maszynę... - O matko! Czy zdążę?