Podumanka o cieple.

Witam Wszystkich Zewsząd

Wspominałam Wam, że gwałtowna zmiana klimatu z andaluzyjskiego na swojski, łódzki, zaskutkowała u mnie silnym przeziębieniem, które, nie wiedzieć czemu (czyżby?), przeobraziło się w pożar oskrzeli...uhh.
Uziemiona w łóżku, umierałam z nudów bardziej, niż z tego niedomagania, a nie sięgając stołu pracownianego, musiałam się zadowolić wykonywaniem czynności, że się tak wyrażę, bezstolnych :))
- Zrobię sobie ubranko na kubeczek, bo mi herbatka z cytrynką za szybko stygnie - postanowiłam entuzjastycznie i wykorzystując włóczkę, którą swojego czasu, dostałam w prezencie od Ewci (W E-wkowie), wzięłam się za dziarganie warkoczyków.

Między jednym atakiem kaszlu, a drugim, gubiłam oczka i plątałam sploty, ale w znoju nie ustawałam.
Ratunek przybył niespodziewanie w postaci przyjaciółki, która nie bacząc na fruwajace wokół mnie, całymi tabunami, wirusy, przybiegła z okrzykiem :-Na pohybel !- I zaczęła rozpakowywać paczuszki, które ze sobą przytachała.
O matko! Jak mi się ciepło zrobiło! I nie tylko mnie :))

Dostałam dwa cudne kubki w wełnianych ubrankach i wsparcie tak gorące, że poparzone wirusy zarządziły natychmiastowy odwrót!

Robótka poszła w chwilową odstawkę, a ja z dużo lepszym samopoczuciem, odziewałam kolejny kubeczek w cieplutki sweterek. Przebierałam je jak lalki, w dalekim dzieciństwie.

 

Zamarzyły mi się święta gwiezdne i czerwone, jak wyciągnięty z dna szafy, ciepły sweter....

O taki :)

-Jasiu, co sądzisz o czerwonych dekoracjach na świąteczny czas? - zapytałam kota, z nadzieją, że mnie wesprze w pomyśle.
- A masz czerwony sznurek? Bo tu widzę same białe. - Jasiek sceptycznie zaglądał do koszyka.

 

-Coś się znajdzie- zapewniłam kota uroczyście i zadumałam się nad fenomenem cieplnym, który przybierając postać wszelaką, raz ciało grzeje, a raz  duszę....
 
Życzę Wam na koniec tygodnia, ciepłych dni i jeszcze cieplejszych wieczorów, wśród  przyjaciół, gotowych .... na wszystko:)))