Jaśkowe szyszki

Witam Wszystkich Zewsząd.

Byliście Wszyscy bardzo dzielni, towarzysząc mi w podróży do Hiszpanii przez całe pięć postów:)) Dziękuję za fajne komentarze i komplementy. Te ostatnie przyjęłam z przymrużeniem oka, mając pełną świadomość, że już od dłuższego  czasu, funkcjonuję w myśl starego porzekadła : " z tyłu liceum, z przodu muzeum" :)) Ale jak to się rewelacyjnie czytało!!! Wielkie buziaki dla Was, Kochane :)))

Hiszpański sen minął i dziś będzie o szyszkach.

- A tak właściwie to po co Ci te szyszki? - zapytał Jasiek, śledząc dywanowy marsz maleńkiego pajączka, który wypadł z wiadra i szukał bezpiecznego schronienia.
- A zgadnij - droczyłam się z kotem, pakując pajączka do doniczki z wrzosami.
- No nie wiem, pod szafę się wszystkich nie da wepchnąć, może trzeba je powiązać - zastanawiał się Łaciaty i na wszelki wypadek poszedł po swój sznurek.

- Nie powiązać, tylko pokleić je trzeba - tłumaczyłam cierpliwie kotu, dla którego sznurek stanowi jedyne słuszne narzędzie, nadające się do każdego celu.
- Ale po co kleić, nie dadzą się turlać - marudził Jasiek wypatrując kolejnego pajączka - powiesz mi w końcu, na co ci te szyszki?

Powiem.
Szyszki zbierałam w moim lesie, nie mając w głowie sprecyzowanego planu, do czego ich właściwie użyję i kiedy m. postawił w pokoju całe wiadro darów moich sosen, najpierw się zadumałam, a potem pogrzebałam w sieci.
I znalazłam! Kilka lat temu, kochane Green Canoe udostępniło tutorial szyszkowej lampy. TUTAJ Wyszła piękna!
Wzięłam się do odgapiania i lekko modyfikując oryginał, stworzyłam coś takiego.

Szyszki na kuli styropianowej kleiłam mozolnie i mimo ostrzeżeń, od czasu do czasu parząc sobie palce:))

Ukleiłam je tak ciasno i solidnie, ze potem nie było mowy o pochowaniu przewodów od lampek i pozostały na widoku , ale jak się świecą, nic nie widać :))
Za to z wypełnienia doniczki jestem dumna, bo gips wokół rurki, w którą włożyłam trzonek lampy, trzyma mocno, a kamyki zakryły całą kombinację.

Teraz tylko rozważam, czy malować, czy może zostawić całość w stanie surowym? Bo, po prawdzie, nawet mi się taka podoba :)))

- O! Świeci! - zdziwił się Jasiek  i przestał na moment ogryzać sznurek - ale wymyśliłaś, a grzeje ta lampa chociaż?
 = No nie bardzo - przyznałam ze skruchą, że poczyniłam przedmiot, jak mi się zdawało, piękny niebywale, ale według kota arbitra, mało użyteczny.
-  To słabo coś - skonstatował Jasiek i wrócił do swojego sznurka.

No tak. Zostałam sama z resztą szyszek, więc już  bez kociej konsultacji machnęłam sobie podstawę do wieńca na drzwi.

 

Ale pochwalić się nie było komu, bo kocio chrapał w swoim koszyku, śniąc o kilometrach sznurka, a wrzosowy pajączek też już zasnął, ale chrapał szeptem :)))

 

Dobrych dni Wam życzę :)))