Tenisówki w walizce, bo to jest już koniec :))

Witam Wszystkich Zewsząd.

Jeśli myślicie, że spakowałam tenisówki przed odlotem do umiłowanej ojczyzny, to powiem, że nie do końca :))
Tkwiły twardo na moich stopach, w czas pokonywania ostatniego etapu podróży, kiedy to opuściwszy piękną i zamgloną o świcie Andaluzję, jechaliśmy przez Murcję do Alicante. Zaspana i zziębnięta, zerkałam dość nieuważnie na okolicę, a oprzytomniałam dopiero na miejscu.
 Wjechaliśmy w sam środek lata!
- To ja jadę na lotnisko, oddać samochód, a wy tu poczekajcie w hotelu - zarządziło moje męskie dziecię i tyle go widziałyśmy.
- Jasne! W hotelu! Jeszcze czego! - zbuntowałyśmy się natychmiast i pogrzebawszy w walizkach, wyciągnęłyśmy to, czego trzeba nam było najbardziej i z wypchanymi torbami pognałyśmy na....plażę!!! Daleko nie było, hotel stał prawie przy brzegu morza.

 

W życiu się tak szybko nie rozbierałam!!!

I co? Myślicie, ze nie wlazłam do wody? Wlazłam i siedziałam w niej chyba z godzinę, bo była cieplejsza od powietrza. Pływało się w tej solance dość dziwnie, ale co tam, było fantastycznie! Mam na to kwity, o, zobaczcie :))

Matko! Wierzyć mi się nie chciało, że po tych deszczowych dniach, Hiszpania zgotuje mi taką niespodziankę!
Piękne słońce, biały mięciutki piasek, przystojny Hiszpan roznoszący Sangrię z lodem....

Ja Was najmocniej przepraszam, że w środku bożonarodzeniowych przygotowań serwuję takie roznegliżowane fotki, ale rzetelność dziennikarska, cokolwiek to znaczy, nie pozwala mi na taktowne przemilczenia :)))
Siedziałam na tej plaży aż do zmierzchu, zapominając na śmierć o pozostawionych w hotelu tenisówkach i gapiąc się na nadmorskie gołębie (?), które przechadzały się wśród plażowiczów, grzebiąc w piasku, jak wytrawne kury. A czy to nie mewy powinny przebywac w takich miejscach? No, mniejsza z tym :))

W końcu jednak wieczór nadszedł i trzeba było pożegnać to wakacyjne miejsce. Jeszcze spacer po oświetlonej promenadzie ze słynną posadzką, sprawiającą wrażenie falującej i pofałdowanej. Jeszcze kupowanie drobiazgów na pamiątkarskich straganach. Jeszcze ostatnia kolacja pod palmami.... i ostatnia noc...

...... i koniec???

BUUUUUUUU!!!!

"A w Krakowie, na Brackiej pada...śnieg ...", o czym się przekonałam lądując (tym razem miękko) w Balicach. Całą drogę z Krakowa do Łodzi poświęciłam na konsumpcję moich ukochanych obwarzanków, krusząc w samochodzie syna obficie i nie mniej obficie łzy lejąc... . Tenisówki spały snem sprawiedliwych w bagażniku.
 Żegnaj Hiszpanio!

- Skończyłaś wreszcie te opowieści? - zapytał kolejny raz Jasiek, wlokąc za sobą poplątany sznurek.
- No prawie skończyłam, a bo co?- najeżyłam się, czując, że zrozumienia, dla sumienności w relacjonowaniu podróży, u kota nie znajdę.
- Bo ja się nuuuuudzę - Jasiek był wyraźnie naburmuszony i patrzył na mnie z wyrzutem.
- Mam jeszcze zdjęcia z Alhambry, są bardzo interesujące, chciałam pokazać dziewczynom...
- O nie! Albo jakaś tam Alhambra, albo ja! - zagroził kot terrorysta i wpakował się na klawiaturę - innym razem pokażesz, a teraz dawaj te szyszki, które masz w wiaderku, zobaczymy, kto pierwszy je wciśnie pod szafę...
Rzeczywiście, miałam w pokoju całe wiadro szyszek...
- Niech będzie, ale nie wszystkie pod szafę, są w całkiem innym celu..... Jasieeeek!!!
- No co??? -

Ano nic, pomyślałam, patrząc w zmrużone i proszące oczy mojego kota. Jest czas Hiszpanii i czas jaśkowych szyszek. Właśnie nadszedł ten drugi.... a Alhambra? Kiedyś tam, przy okazji.....:))