Podumanka o grzeczności kontrolowanej

Witam Wszystkich Zewsząd

  Ciepła klatka schodowa, a do tego przestronna i zadbana, przyciąga miłośników poprawiania sobie nastroju za pomocą zawartości wszelkiego rodzaju butelek i buteleczek. Dobrze jest pogwarzyć w towarzystwie (często przypadkowym) o trudach życia i kiepskim losie i dobrze pokrzepić się nieco, czyli, no nie bójmy się tego słowa, zapić melancholię.

  Szkopuł w tym, że te pogwarki niosą się echem po klatce i nie wiedzieć czemu, irytują lokatorów, a mnie w szczególności. Ubieram się tedy, w co tam mam pod ręką i zstępuję cichcem po schodach, żeby delikwentów z zaskoczenia zdybać. Zazwyczaj się to udaje, bo te buteleczki czujność najwyraźniej stępiają.

  Nim pierwszy szok minie, kłaniam się grzecznie i zapytuję uprzejmie -" Czy państwo mogliby zmienić lokal, bo już późno trochę?". Chwila ciszy, która po tych słowach zapada, zawsze podnosi mi adrenalinę, ale już za moment słyszę przepojony nutą zawstydzenia bełkocik - "Już się robi, szefowo, przepraszamy, wychodzimy, dobranoc." I po chwili "moja" klatka schodowa jest znowu miła i zadbana, a ja wracam w swoich kapciach do mieszkania, w poczuciu dobrze spełnionej misji, spokojna o sen sąsiadów, a i o wypoczynek późnych gości (też bliźnich skądinąd).

  Dumam sobie jednak, co by się wydarzyło, gdybym wypadła na tych ludzi z wrzaskiem i epitetami typu :"Wyp..... z mojej klatki, chamie, pijaku, lumpie jeden!"? No cóż, myślę, że straż miejska lub policja wezwana do awantury, musiałaby zaniechać konsumpcji pączków i popijania ich kawą z termosu w zaułku jakiejś spokojnej dzielnicy...

 Stosowanie "grzeczności kontrolowanej" daje czasem oszałamiające rezultaty.

Współpracownik :))), ale na "interwencje" ze mną nie chadza.

Pozdrawiam z uśmiechem.