Pokój Kota i budyń

Witam Wszystkich Zewsząd.

Nie wiem, jak długo trwałoby moje milczenie, gdyby nie Jasiek i...Wy.
Nie ma takich słów (choć znam ich sporo:) ), żeby dokładnie opisać, jak bardzo jestem Wam wdzięczna za zrozumienie i wsparcie. Tyle komentarzy, tyle listów... Kochani, z całej duszy dziękuję. A Jasiek? Od Jaśka przesyłam Wam kosmatą "piątkę" w podzięce za ciepłe i pełne zrozumienia przywitanie.

Jest w moim mieszkaniu taki niewielki pokój, który kiedyś zamieszkiwała moja córka, nim wybyła do Hiszpanii. Kiedy opustoszał, nie miałam koncepcji, co z nim uczynić, więc w końcu wstawiłam tam secesyjne łóżko, szafkę nocną od kompletu, stary ratanowy fotel (czekający na pobielenie), jakąś szafę i coś tam jeszcze. Pokój gotowy do zamieszkania, gdyby dziecięciu odwidziało się życie w rytmie flamenco i zechciała wrócić na ojczyzny łono...ehh.
Miejsce spodobało się Sugarowi, więc nazwaliśmy go pokojem Kota. Nie wiedzieć czemu, Jasiek wykazał podobne upodobania i drugiego dnia pobytu od rana pomaszerował prosto do niego. Urządza tam sobie dzienne drzemki raz w fotelu, czasem w koszyku albo na łóżku. Cóż począć, pokój Kota i już. Córkę zawiadomiłam, że jakby co, to niech szykuje nakaz eksmisji, bo tylko w majestacie prawa pokój da się odzyskać:)))

Jasiek, czyli dziki lokator :))

- Jasiu, mam ochotę na coś słodkiego, może tarta ?
- Co to jest tartak?- zapytał zaspany kot - to tam gdzie takie piły zgrzytają aż uszy puchną? Nie chcę!
- "Jaki tartak, do cholery?" - poleciałam Dziewońskim, bo mi się nie chciało tłumaczyć kotu zawiłości moich kulinarnych poczynań. - Tarta, takie kruche ciasto, zrobię z jabłkami i budyniem.
- Aaaa, budyń - obudził się Jasiek - budyń może być, ale bez tej piły poproszę.
- Dobra, będzie bez piły, ale Tobie nie wolno jeść takich rzeczy, Kocie- zapowiedziałam ostrzegawczo, gdyby potraktował moją propozycję na serio.
- Mhm - zgodził się ziewając - ale dasz mi dokładkę tego dobrego, co jadłem na śniadanie?
Matko! Co ja sobie wzięłam na głowę! Jeszcze dobrze mieszkania nie poznał, ale do miseczki trafia bezbłędnie! No niech mu będzie, pomyślimy o sensownej diecie. Nie dyskutowałam dłużej, bo Jasiek poszedł kończyć drzemkę do SWOJEGO POKOJU, a ja pogrzebawszy w internecie TUTAJ ( autorce przepisu serdecznie dziękuję), wzięłam się za pieczenie:)) Jedyna modyfikacja przepisu, to zalanie jabłek budyniem i posypanie płatkami już po upieczeniu :))

 

 

Polecam. Na poprawę nastroju znakomita! :))))