Truskawka, ziemniaki, chleb i ciasteczka :))

Witam Wszystkich Zewsząd

Z tęsknoty za czerwcem, zaczynam post zdjęciem mojej wrześniowej truskawki:))
Napisali na sadzonce, ze owocuje całe lato i... nie kłamali:)))))

- Fajnie , że wróciłaś, tylko czym ty tak dziwnie pachniesz? - Jasiek obwąchiwał moją bluzę i prychał jednoznacznie okazując niezadowolenie.
- He, he, domowy sybaryto, nie znasz tego zapachu?
- No nie znam - kocio przeszedł w fazę kichania - coś jakby przypalone, pfh, dziwne jakieś, pożar gasiłaś?
- Blisko, Jaśku, blisko, ale raczej rozpalałam i nie pożar tylko ognisko.
- "blisko - ognisko"- przedrzeźniał mnie Jasiek - nic nie rozumiem z tych twoich rymowanek, jakie ognisko? Śmierdzi spalenizną i już.
- Oj tam zaraz śmierdzi - obruszyłam się na kocią bezceremonialność w ocenie woni mojej bluzy - paliłam ognisko i piekłam ziemniaki, ot co.
- Ziemniaki się gotuje - nadąsał się znawca sztuki kulinarnej - piecze się kurczaka, wiem , bo lubię taki zapach, ale ten z ubrania wcale go nie przypomina.
- Eh, Jasiu, co ty wiesz o pieczeniu ziemniaków, o dorzucaniu drew do ognia, o dymie snującym się nad łąkami, o iskrach lecących do gwiazd.... ?
- Oho, będzie opowieść? - Jasiek umościł się wygodnie na drewnianej tacy i spojrzał na mnie pytająco.
- Zaraz tam opowieść... ja ci tylko chcę powiedzieć, że kocham zapach pieczonych ziemniaków i obieranie ich z przypalonej skórki, która  kryje w sobie smaki z dzieciństwa i wspomnienia.
 Pamiętam bosych wiejskich chłopaków, zmęczonych całodziennym pilnowaniem i zaganianiem krów, którzy przykucnięci wokół żaru,  patykami wygarniali spieczone bulwy i parząc sobie palce wkładali gorące kąski do umorusanej gębusi, śmiejąc się przy tym radośnie i pokrzykując, gdy wygrzebany ziemniak okazał się być bardziej dorodny...
- Ty też jadłaś te ziemniaki na bosaka i z krowami? 
- O matko! Jasiek zwariowałeś? Z jakimi krowami? - wyrwana idiotycznym pytaniem z melancholijnej zadumy, spojrzałam na kota, wzrokiem, jak mi się wydawało, miażdżącym.
- O co ci chodzi? Tylko pytałem, bo mówiłaś , że zaganiali krowy....
- Znowu coś mówili o funduszach na oświatę... - westchnęłam, widząc, że kotów w tych wydatkach nie brano pod uwagę. - Jasieńku, to wspomnienia były, teraz ziemniaki już nie brudzą , bo się je w folię zawija, kiełbaski na ruszcie się pieką (albo na wyciorach do PRL- owskich kbks-ów), a krowę to ja ostatnio widziałam na moim hafcie dla Iki. Tylko ogień jest wciąż taki sam i zapach pozostał...

- To już nie ma wcale pastuszków? - Zafrasował się kocio.
- Mam nadzieje, że są takie miejsca, gdzie ich jeszcze można zobaczyć, no i w pamięci ludzkiej są...i na obrazach Chełmońskiego...
- Mhm, to mi pokażesz, a swoją drogą, dobrze, ze sama pojechałaś, bo ja zapachu przypalonego futra za bardzo nie lubię. I czemu ta tacka taka mała jest? - Jasiek przyjrzał się swojemu legowisku ze zdumieniem, że sam je sobie wybrał.

Widząc, że temat ziemniaków został zakończony, postanowiłam przejść gładko do kwestii chleba, a właściwie do chlebaka, na który ostatnio zachorowałam (u Mamonka widziałam taki cudny emaliowany!!!).
Chlebak wynalazłam na wsi. Leżał sobie zapomniany, ale w dobrym stanie, bo rdza się aluminium nie tyka.
Pobielenie zajęło mi chwilkę, za to nad wymianą starej bakelitowej gałki, na nie mniej starą, jednakowoż porcelanową, mitrężyłam okropnie, bo ręczne poszerzanie otworu i mocowanie rzeczonej gałki, która do starych drzwi przeznaczona niegdyś była, a nie do jakichś chlebaków, okazało się być zajęciem żmudnym wielce.
Udało się! :))

Mam więc swój chlebaczek, który czasy prababci pamięta. Jeszcze mu dodam coś na przełamanie tej bieli, może transfer, albo szyldzik, pomyślę. Póki co, chleb sobie schowam:)))

A na koniec o pojemniku na ciasteczka będzie.
Wygrzebany w SH z napisem wyjaśniającym swe przeznaczenie, zmienił nieco szatkę, aczkolwiek zastosowanie pozostało bez zmian:)) Chowam w nim ulubione biszkopty z zaprzyjaźnionej cukierenki.

Pojemnik i zawartość oceniam na pięć z plusem, a co!

I to tyle w ostatnim dniu wakacji. Wszystkich, którzy spodziewali się w tym poście przepisów kulinarnych, bardzo z Jaśkiem przepraszamy:))))))))
Nauczycielom, zaś, życzymy dobrego roku!

Buziaki