Walenty zbuntowany

Witam Wszystkich Zewsząd

Dzień miał być w kolorze czerwonym i serduszkowym od samego rana, jak nakazuje "nowa świecka tradycja", to i był.
Wysłałam walentynkę do Madrytu. Uszyłam czerwony woreczek. Serduszko z inicjałami córci wyhaftowałam. Stosowne życzenia umieściłam w środku. Doszło na czas i radość sprawiło, czyli wszystko według zasad i zgodnie z normą.
Tylko co do tej normy mam uczucia mieszane, żeby nie rzec wstrząśnięte:)) Ale co tam....
Już myślałam, że tradycji uczyniwszy zadość, będę miała święty spokój i czas na krzyżykowanie, które to zajęcie moją najnowszą pasją jest. Ale nieeeeeeeeee

Bo od rana było tak:

-Miauuuuu...- Jasiek piąty raz wydawszy z siebie przeraźliwy dźwięk, wpakował się na moje kolana.
- O co chodzi, Jasiu? - zapytałam myśląc, że poranny posiłek nie był dla mojej kudłatej kluski wystarczająco satysfakcjonujący.- jeszcze jesteś głodny?
- Eeeee tam, głodny nie, ale wiesz....
 Oho, pomyślałam, zanosi się na poważną rozmowę, bo Jasiek zamiast się wygodnie ułożyć, usiadł  i głęboko westchnął.
- Ja nie wiem, co ty robisz z tą igłą i szmatką, ale od kilku dni bawisz się nitkami, a mnie nie pozwalasz - w głosie kocia było po równo pretensji i rozżalenia.
- Jaśku, haftuję sobie krzyżykami, to wszystko - starałam się zbagatelizować sprawę, ale czułam, że łatwo nie będzie.
- Ale co ty tam haftujesz i po co ci to? - Do pretensji i rozżalenia dołączyło zniecierpliwienie. - Wcale na mnie nie patrzysz, a tej igły to ja się boję, bo jest ostra.
- No właśnie dlatego nie pozwalam ci się zbliżać - ucieszyłam się, ze znalazłam wytłumaczenie - to dla twojego bezpieczeństwa, koteczku.
- Ale ja tak nie chcęęęęę! - Nie możesz tego robić, jak ja śpię? Pliiiis!- I Jasiek złożył błagalnie łapki, czekając na efekt...

- O matko! Jasieczku, oczywiście, że mogę - uległam kotu całkowicie - obiecuję, ze poczekam z tym haftowaniem, aż zaśniesz, a nie jesteś czasem eee...no... yyy...już śpiący?
- Nie jestem! Nie jestem wcale! I mam dla ciebie walentynkę! 
I nim zdążyłam odpowiedzieć, Jasiek trzymał w łapkach kawałek całkiem nowego sznurka.
- Prawda, że piękna?- Dopytywał się ofiarodawca.

- Cudowna, Jaśku, wprost cudowna, no doprawdy wspaniała - zachwycałam się kocim prezentem, bo cóż mi innego pozostało.
- To teraz mnie możesz pomiziać, a potem będziemy się bawić - Jasiek bezceremonialnie rozplanował mój grafik na dziś. - W końcu są Walentynki, ja już od rana mruczałem ci życzenia - dodał, przypominając mi, że rzeczywiście, od bladego świtu, wałkował się na mojej głowie.
- Eh, ty mój zbuntowany Walenty, no niech ci będzie - zgodziłam się, bo Jasiek by pewnie i tak nie odpuścił, a poza tym słowo się rzekło i dotrzymać trzeba.
- Ale potem pójdziesz spać? - zapytałam z nadzieją, że jednak zdołam sobie jeszcze co nieco powyszywać.
- Pójdę, pójdę, ale już zacznij miziać- dopominał się kocio i z uniesioną łapką, zamarł w oczekiwaniu.

- A może  potem obejrzysz moje hafty?  - zapytałam jeszcze z nadzieją, głaszcząc białe futerko na brzuszku Jasia.
- Mhm, obejrzę..... potem obejrzę z pewnością...- zamruczał Jasiek i włączył ten swój motorek, przy dźwięku którego, wymięka każdy traktor.

No nie wiem, czy znajdę w Jaśku zrozumienie dla początków mojej "sztuki hafciarskiej", ale skoro nie u niego, to może u Was?:))
Pokazać?
 Tak?
 Och! Dzięki!
To pokazuję :)))

Uskrzydlone serce (wzór z sieci) zamierzam sobie oprawić w ramki, a co!
 Ptaszorki (wzorek od Cheni) mają całkiem inne przeznaczenie, ale o tym sza...
A w następnym poście, moje pierwsze......coś, pod warunkiem, ze Jasiek-Walenty nie będzie cierpiał na bezsenność:)))
Miłego Sercowego Dnia, życzę Wszystkim Zewsząd:))))