Podumanka z woreczkiem w tle

Witam Wszystkich Zewsząd

Melduję, że u mnie święta też skończyły były się :)))

Przeżyłam, a fakt ten poczytuję sobie za sukces, bom myślała, ze jeśli nawet nie zejdę na zawał przy przypalonym schabie, to budyń ręcznie robiony do napoleonki, który , nie wiedzieć czemu przypominał zupę pomidorową z nadmierną ilością śmietany, już na bank mnie do grobu wpędzi...
Jednakowoż,  jak nadmieniłam,  przeżyłam, bo schab zwęglony jeno zewnętrznie i dekoracyjnie umaziany w sosie chrzanowym, skrzętnie swe przypalenie zakamuflował, a napoleonkę spożywano w miseczkach łyżkami i nikt się nawet nie zająknął, że na porcelanowych talerzykach i widelczykiem jeść by ją należało :)) Oj tam, oj tam.
 Święta przesunęły się w czas przeszły, mimo wszystko, dość łagodnie, a ja z życiem uszedłszy, postanowiłam ogarnąć się już tak całkiem wiosennie, bezczelnie wskazania termometru zaokiennego ignorując.

Woreczek w tytule ma tu swoje uzasadnienie, bo plan jest taki, żeby wszystko co zimowe, w worki i woreczki upchnąć, a potem się...zobaczy:)) W tym celu nabyłam drogą kupna worki próżniowe, przygotowałam odkurzacz i zamierzam dzieła dokonać.
Że co? Że w czwartek ma padać i ma być chłodniej?  Że jeszcze trzech ogrodników i ta w maju jakaś tam zmarznięta Zośka? Trudno.
Najwyżej pożyczę garderobę od M. i jakoś przeczekam, bo raz zakorkowanych worków otwierać i wybebeszać nie zamierzam!!! Uparłam się na tę wiosnę i żaden Pankracy, Serwacy czy inny Bonifacy nie będą mi mówić, co mam na siebie włożyć! Ma być ciepło i koniec tematu :)))
W załączeniu zdjęcie woreczka, które należy potraktować bardzo symbolicznie :))
 A jakby ktoś słyszał szczękanie zębami sugerujące, ze to z zimna może, to proszę nie myśleć, ze to ja. Ja swoje zacisnę!!!!

Dalszy ciąg reminiscencji poświątecznych w następnym poście :)))
Pozdrawiam serdecznie, a za wszystkie wspaniałe życzenia bardzo jeszcze raz dziękuję Wszystkim Zewsząd :))