"A gdybym był młotkowym...." Podumanka i list.

Witam Wszystkich Zewsząd

Kiedy zaprzyjaźniona samotna kobieta przeprowadza się do nowego mieszkania, to najpierw nie je i nie śpi po nocach, a potem dzwoni...do mnie. Nie twierdzę, że regułą to jest, ale , nie wiedzieć czemu, przydarza mi się taka sytuacja nader często. Nie, nie twierdzę też, że mi to przeszkadza, że uciążliwe jest, albo, że mi się nie chce. Przeciwnie, chce mi się bardzo, jeno na stare lata mam problem z ...utrzymaniem młotka w dłoni, nie mówiąc o rytmicznym nim postukiwaniu w "coniebądź". Wiertarka i piła też się zrobiły jakieś cięższe i nieporęczne, jedynie wkrętarka wydaje się utrzymywać swoją wagę i nie robić mi wbrew:)) Prawie dwa tygodnie, dwie słabe niewiasty "robiły za młotkowe", ku szczeremu zadziwieniu pewnego sąsiada, który o 22,05 zastukał do drzwi z propozycją (słuszną poniekąd), żeby hałasów zaniechać, bo on w sen błogi chciałby zapaść, a my mu to skutecznie uniemożliwiamy. Kurczę, a zostało 10 cm blatu do przycięcia :))) Poczciwina przyciąć pozwolił, ale na swoje piętro wracał z niedomkniętym otworem gębowym. " I co się dziwisz?" chciałoby się rzec za bohaterką filmu "Jasminum", baby z piłą nie widziałeś? No niech mu tam.
No i okazuje się, że babskie remonty satysfakcję dają nieprzecenioną, bo nie dość, że mieszkanie przytulne wielce się zrobiło, to jeszcze bez ran kłutych i szarpanych się obeszło, a na dodatek nikt nam nad głową męskim basem od blondynek nie wymyślał. Znaczy się dałyśmy radę:))
 Jeden tylko mankament remontowego przedsięwzięcia dojrzałam bardzo wyraźnie. Każdy mój nocny powrót do domu, obrażony Jasiek kwitował jednym zdaniem : " Mogłaś wcale nie wracać, ten duży facet też wie, jak napełniać moje miseczki, a kolana do wylegiwania się to ma większe niż ty". Kocia lojalność, psia mać!

Podumawszy sobie o nieograniczonych możliwościach w kobietach drzemiących, chciałam o jeszcze jednej....
Kiedy tak szalałam z tym młotkiem, świata bożego nie widząc, w innym miejscu Polski, inna, (aczkolwiek dobrze nam znana), kobieta zawiązywała sznureczki na paczuszce, w którą z niewysłowionej dobroci serca i myśli gorących jak piec martenowski, zapakowała rzecz tak cudną, że oniemiałam!

 - Ja chcę, ja chcę rozpakować! - darł się Jasiek- bo śliczny sznureczek na przesyłce uznał za swój własny.
- Jasiek, wynocha, to moja paczuszka - bezceremonialnie odsunęłam kota i cała w emocjach zajrzałam do środka.
- Ten jest mój! Ten jest dla mnie!- rozpychał się kocur na widok kolejnego sznureczka.

 - Ani mi się waż tknąć!- Chciałam też wrzasnąć, ale nie wyszło, bo wzruszenie mowę mi odjęło na dłuższą chwilę.
W paczuszce znalazłam karteczkę tak piękną, że z chwilowa niemota w stan przewlekły się zaczęła przeobrażać...Jasiek chyba zauważył mój stan emocjonalny, bo przysiadł cicho z boku i tak razem wgapialiśmy się w to cudo.

 

- Co to jest?- zapytał prawie szeptem zadziwiony kot.
- Ach, Jaśku - westchnęłam zachwycona - to karteczka z pozdrowieniami od Marty z Deco-pasji, zobacz, jaka śliczna, z gniazdkiem, które mam na pisance od niej i z ptaszorkami, które uwielbiam, i z ciepłym, kochanym tekstem...
- Ty to masz fajnie - Jasiek wyciągnął się na stole i zamyślił głęboko - do mnie to nikt karteczek z myszami nie przysyła...może mnie nie lubią - zastanowił się i miauknął zrezygnowany.
- Ej, Jasiu, wąsy do góry, przypomnij sobie ile pozdrowień dostałeś od Wszystkich Zewsząd. Jestem pewna, że Cię lubią - uspokajająco pogłaskałam łaciate futerko - jak chcesz, to dam ci kawałek tego sznureczka.
- Pewnie, że chcę- ucieszył się Jasiek - i pozdrów tę fajną Martę - dodał zajęty nową zabawką.

 

- Pewnie, że pozdrowię, a przede wszystkim bardzo podziękuję, za ciepłe słowa, za dobre myśli, za pamięć, za wspaniałą niespodziankę. Marto, jesteś nadzwyczajna !!! Dziękuję.

No i sami widzicie. W takich chwilach młotek staje się lekki jak piórko z karteczki Marty, a perspektywa kolejnego remontu (tym razem w mojej kuchni) to mały pikuś:))
Pozdrawiam Was bardzo serdecznie i życzę dobrych dni.