Nie ukrywam....

Witam Wszystkich Zewsząd.

- A dlaczego siedzimy z głowami pod tym kocem?
- Bo tak trzeba, Jaśku.
- A długo tak będziemy siedzieć?
- Jeszcze chwilkę, a co, niewygodnie ci?
- Wygodnie, nawet bardzo i przytulnie tu jest. A co jest w tej miseczce?
- Gorący rumianek.
- Aha, ładnie pachnie i dym z niego leci.
- Jasiu, nie gadaj tyle, tylko oddychaj głęboko.
- Przecież zawsze oddycham, a czemu głęboko?
- Bo na tym polega inhalacja.
- Coooo? Co polega???

O matko! No i wytłumacz tu kotu, co to jest inhalacja.

No cóż, nie ukrywam, że jestem chora, zawirusowana i nieszczęśliwa, bo mi się to wlecze z małymi przerwami od początku grudnia.
Robota ręczna leży, bo na nic nie mam siły i ochoty. Zużywam tony chusteczek, wypijam hektolitry płynów wszelakich, popijając nimi przeróżne specyfiki, te przez dobrych ludzi ordynowane (Palmette - Zielarko, dziękuję za dobre rady) i te przez lekarza zalecone i czekam, aż przejdzie mi to wreszcie i odporność wróci. Od kaszlu zrobił mi się już kulturystyczny kaloryfer na brzuchu Uhh
Między innymi zalecono nam inhalacje. U mnie, wiadomo,  trzeba nawilżyć, to co się wysuszyło, a Jaśkowi...hmmm.. weterynarz kazał inhalować nosek, bo ma przewlekły koci katar i niedrożny kanalik łzowy.
Siedzimy tedy oboje pod kocem nad parującą miseczką z różnymi wywarami i tak się na zdrowiu próbujemy podreperować.
Swoją drogą, to pierwszy raz widzę kota, który takie zabiegi toleruje, a nawet, zdaje się, że lubi:)))
Jasiek jest generalnie wspaniałym pacjentem. Musi mieć kilka razy dziennie przemywane oczko - mruczy za każdym razem:)) A jak przychodzi do zakraplania leku, nawet nie drgnie:)).
Znacie takie krople Mibalin? Były niebieskie. Kiedy przychodziło do umieszczania ich w oczach mojego pierwszego kota, Charlie'go, wszystko wokół było niebieskie z wyjątkiem jego ślepków. Zawsze, kurczę, w ostatniej chwili mrugnął i nici z zabiegu :)))
No i tak mi czas mija, głównie w łóżku z kotem, książkami i laptopem przy boku. Ale nawet na klikanie i czytanie nie zawsze mam siłę.
Nie chciałam o ty pisać, bo temat obciachowy, w końcu jaki wirus jest, każdy widzi (albo wie z autopsji) , ale musiałam się jakoś wytłumaczyć z mojej blogowej mizerii i z zaniedbań wobec Was.
Jak się już wreszcie ogarnę i wezmę za jakieś dłubanie, to może moje styczniowe posty nie będą takie beznadziejne:))
Pozdrawiamy Was z Jaśkiem serdecznie i zdrowia życzymy :))))

P.S. Podziękować muszę koniecznie za:
-ciepły odzew na apel Bagragi (Siła marzeń)
-zainteresowanie moim niespodziankowym, skrzydlatym candy
- miłe słowa dot. zdjęcia zwierzaków na konkurs
- Agnesce za cudowne chwile przy świecach i szampanie.

To ja wracam do łóżka:)))))